sebulan yang mencabar dalam hidupku..
assalamualaikum..
waaahhh.sangat rindu maa nak tulis blog ni.dekat 2 minggu da tak menulis kat blog ni.rindu betol.hehehe.well nak cite cket pasal perjalanan hidup saya kat dungun ni tanpa teman teman sepejuangan awanis dan haifaa.(cewah dah mcm pegi perang je lagaknye)..
ok.untuk pertama kalinya sy naik bas sorang sorang.mula mula tu mmg nervous gitu (nervous bagai)haha.duduk pulak tepi sorang mamat ni.muka mcm apa ntah.scary gile.tgk kat sy pon mcm sy ni alien.sy yg mcm ni punye cun dia tgk gitu.ish. (bajet cun).sampai je kat dungun ok sy tak tau nak buat apa.tersengeh la sy sorang sorang kat depan bus stop tu.kalau dulu sy tersengeh dgn awanis dan haifaa tapi sekarang sy sorang sorang.makkk!!dgn van kunyit takde lepas tu kedit plak tinggal bape sen je lagi.tibe tibe dtg la pak cik prebet ckp nak anta dan sy walaupon takot takot ikot la jgk pak cik tu.kalau dia buat apa apa sy bukak je silat depan tu. (mcm la ko tau bersilat hajar oii).sampai je kat umah sy pon ckp la kat laila yg sy da sampai umah tapi dia tak leh nak teman la plak sebab dia tgh keje so dia pon suh la sy dok diam diam kat umah tu.tapi alamakk..perot sy dah menyanyi.bayangkan dari pagi tadi sy mkn nasi bungkus je tu pon separuh smpai la petang tak mkn pape pon lagi.tersangat la lapar.maka dgn semangat yang utuh (hehehe) sy pon col la kwn sy sornag tu ajak dia teman sy makan.dia ckp boleh tapi kena tgu ptg cket sebab dia tgh tolong mak dia so sy pon tgu la dia sampai tertido.tup tup bile sy bangun ok dah pukul 7.30 n sepantas batman sy pon lari pegi mandi.siap je mandi sy pon anta msg kat kwn sy tu tapi dia ckp mak dia tak bagi keluar.hah??tidakk!! tapi mmg tak patot pon nak keluar masa tu.ermm..takpe la.sy pon duduk la termenung dgn perot yg lapar berkeroncong minta diisi.tibe tibe sy teringat kat mihun haifaa.hehe.apa lagi panaskan air dan mkn la sy mihun tu.tibe tibe kakak housemate sy ckp dia nak keluar mkn.alahai kak kenapa la baru ckp?takpe la sy kirim beli air je la.perot dah kenyang tapi tercekik la plak takde air.so malam tu sy tido berteman kan kesedihan (ayt tak leh blah).keseorangan.kesepian.kelaparan..sob sob sob..
esok nya..jeng jeng jeng..sy ajak laila pegi tgk jadual sebab ari ahad dh start klas dah.sy col ramai pak cik dan mak cik van kunyit tapi takde sorang pon nak mai amik sy.alasannya tak berbaloi sebab sy sorang.wat rugi duit minyak je.nak je sy jerit bagitau yg sy boleh bayar la berapa pon asalkan sy sampai kat uitm tu.bukan nak riak tapi sekurang kurang nya pikir la cket pasal kami student student ni.asyik nak pikir untung je.menyampah.bayangkan 9 org sy col takde sorang pon nak amik sy.akhirnya laila mai amik ng adik dia.nasib baik ada laila kalau tak..ntah laa.lepas tu kite org gi makan.sy makan byk byk sebab malam tu sy tak makan...
tu baru dua ari sy kat sini dah mcm mcm.ntah mcm mana la sy nak teruskan lagi 28 ari tu.tapi alhamdulillah.mungkin sebab sy mmg jenis keras kepala cket so sy boleh bertahan sampai sekarang.kadang kadang penting jgk jadi keras kepala ni kan (hahaha..suka kuat kuat).sy masih cuba nak sesuai kan diri sy dgn keadaan intersesi ni.mungkin ada hikmah nya dgn sume ni.sy jd lebih kuat dan berdikari.kalau dulu asyik nak berteman je tapi sekarang keluar sorang sorang pon dah tak pe..^^
::lots of loves::
